wiosna w końcu

W końcu ciepło!
Już się bałam , ze święta wielkanocne będą białe, ale chociaż to było nam oszczędzone.
Za to zimno było i padało.
Pierwsze święta bez Grzesia, bo Sołtys zabrał go do swojej mamy.

Na "zajączka" sprawiłam sobie kolejną część jeżycjady.
Po raz pierwszy nie przeczytałam poprzednich części, żeby być w ciągu.
Mam mieszane uczucia,
Myślami wracam do Feblika, bo akcja toczyła się w takich miejscach, że miałam plan zrobienia zdjęć, żebyście zobaczyli jak jest pięknie, ale jakoś się nie udało.
Muszę nadrobić!

Mucha u Pysi  ma jak u Pana Boga za piecem.
Rozpieszczana do niemożliwości.

Brakuje mi jej, ale cieszę się, że ma dobry dom.


Grzesiek rośnie jak na drożdżach, kolejne spodnie jakby miał wodę w piwnicy.
Nawet troszkę przerósł siostrzeńca.
Brak górnych jedynek sprawia, że uroczo sepleni.;D
Przeglądam stare zdjęcia i zastanawiam się dlaczego czas ostatnio tak przyspieszył.
Przede mną nowe.
Jestem pełna obaw, ale i nadziei.
Doceniam to, co mam, pamiętam o tych wszystkich, którzy mi pomogli.Niektórzy nawet nie zdają sobie sprawy jak cenna była ich pomoc.
Staram się puścić dobro dalej
- uzbieraliśmy na Tymka, który już jest leczony

5.04 skończył pierwszy cykl leczenia.
 To też Wasza zasługa;D:D