......

Powinnam spać, bo tydzień popołudniówek, a jutro na rano.
Powinnam, ale emocje mnie rozsadzają.
Trudno ten rok się zaczął.
Pisałam Wam, że nagle zmarł mój kolega, 2 stycznia dostałam wiadomość, że zmarli moi sąsiedzi.Najpierw kobieta zasłabła, mąż ją reanimował do czasu przyjazdu karetki, a potem, jak lekarz stwierdził zgon żony i on umarł.
Przedwczoraj zadzwoniła przyjaciółka, że jej wujek zmarł - nagle, zawał w pracy.
Dziś Zolinka miała operację, wiem, że wszystko poszło ok, ale ta wiadomość sprawiła, że ciśnienie zeszło i siedzę i ryczę zamiast spać.

Kruche to nasze życie.
Doceniam bardzo to, co mam.


Mila siedzi obok mnie ,co chwile zaczepia, jakby zapraszała do zabawy.
Małpiszon jeden.
Jak mam popki Sołtys odbiera Grzesia i opiekuje się nim i odwozi jak wracam z pracy.
Nie chciało mi się składać kanapy, więc tylko poukładałam pościele na kupkę i przykryłam kocem.
Sierściuch wygrzebał Kubusia Grzesia i zmasakrował.

To ukochany Miś, którego dostałam z pracy, gdy Grześ się urodził.
Był płacz.;(
Próbowałam wytłumaczyć, że może już pora, żeby się pożegnać, ale Gzub jeszcze nie jest gotowy.
Cóż było robić..allegro i już wybrany drugi.
Ale zanim przyślą Grześ śpi tak

A Mila?

chodząca niewinność..