Zdobyliśmy Trzy Korony

Przebudziłam się o 5, wyszłam na taras, podziwiałam widoki,zrobiłam zdjęcie

 

I wróciłam do łóżka

O 6 pobudka 😁 Wstaliśmy bez marudzenia.Rzut na widok za oknem

Śniadanie, prowiant na drogę i jedziemy.Nie było żadnego problemu z parkowaniem,a przed nam cudowny widok.

  W tej "wyndzarni" (w drodze powrotnej) kupiliśmy sery z owczego mleka

. 

Minęliśmy schronisko

I ruszyliśmy

Przed nami wąwóz Szopczański.

Grzesiu zasuwał,a potem na nas czekał.Nie wiem,co że ,ną.Juz nawet zaczęliśmy podejrzewać,że jednak przeszłam covida.Ledwo zaczęliśmy trasę,a ja co chwilę przystawałam.Mialam kłopoty z oddychaniem i totalny brak sił.I na pewno nie dlatego,że to wiek,czy że pierwszy raz w tym roku.W zeszłym,po 20 km nie byłam taka słaba.Martwilam sie( zresztą Tomek przyznał potem,że on też) że będziemy musieli wrócić.

Początek drogi był całkiem fajny droga bita kamienista lekko wznosząca się w górę tylko raz musieliśmy przeskoczyć potok.

Na przełęczy szopka 779 m n.p.czekała na nas malownicza łąka i ławeczki.

 

Po krótkim odpoczynku ruszyliśmy dalej.

Jak zobaczyłam kolejny odcinek to aż mi się nogi ugięły.Mialam obawy,czy Grześ da radę.Niepotrzebnie😁

Jak pomyślę,ile tu było ludzi kilka dni temu,to mi słabo.Ponoc czekało się 2,5 godz,żeby wejść na szczyt

Grześ tylko westchnął 😁😁😁

Bardzo mu się podobało i stwierdził,że warto było.W nagrodę dostał znaczek zdobywcy szczytu i magnez na lodówkę.

A tu myszka-jedna z wielu, którą Grześ wypatrzył

Prywatny masażysta...

Grześ z mamy plecakiem,mój pomocnik!

I ostatni rzut.udalo się!

Do domu wróciliśmy we wspaniałych nastrojach.Jeszcze zakupy i obiad.a potem drzemka-spalam jak dziecko trzy godziny!!

A potem do wody😁

Jutro kolejne emocje