Jak poznałam Sołtysa, czyli miłość od pierwszego ..tańca

Miałam 17 lat...I zaczęłam chodzić z chłopakiem (powiedzmy Piotr) który w szybkim tempie zaczynał mi działać na nerwy.

Dobry, troskliwy, opiekuńczy, dżentelmen, ale..wszystko było jak ja chcę, zawsze miałam rację, nawet jak nie miałam racji słowem ...ciepłe kluchy.

Któregoś dnia zdecydowałam, że pora na poważną rozmowę, bo z tej mąki chleba nie będzie.

Zadzwoniłam do niego (budka telefoniczna na sąsiednim osiedlu -takie czasy)- odebrał ojciec i ...wyzwał mnie, że zawracam Piotrowi głowę, że mam mu dać spokój, a jak nie, to on porozmawia z moimi rodzicami.

Wróciłam do domu i powiedziałam mamie, co usłyszałam.Mama na to, że to moja decyzja i co ja bym chciała?

No to powiedziałam, że sama zastanawiam się, czy to ma sens, ale jakbym teraz dała mu kosza, to tatuś będzie pewien, że mnie zastraszył.

Wieczorem na chwilę przyszedł  Piotr zapytać , co ja o tym sądzę?

Odpowiedziałam, że to chyba od niego powinnam coś usłyszeć?

No i usłyszałam - "ojciec mi żony nie będzie wybierał"

No mnie zastrzelił!!!;/

Chodziliśmy 31 dni , a on już mnie zaobrączkował.

Nie było wyjścia.Skoro wiedziałam, że iść z nim przez życie nie dam rady to trzeba to zakończyć jak najszybciej.

Przychodził, prosił, co działało na mnie jeszcze gorzej.

Rodzice nie chcieli kłamać, że nie ma mnie w domu, więc szukałam sobie zajęcia poza domem, byle nie słuchać próśb o szansę

W szkole dowiedziałam się, że pancerniaki zaprosiły szpulki na kolejną zabawę i koleżanki namawiały mnie, bo na poprzedniej było super.

Mając wizję szwendanej soboty, albo Piotra na głowie pojechałam.

Żałowałam  jak diabli -po poprzedniej zabawie potworzyły się pary i w sumie więcej rozmawiałam, niż tańczyłam.

W końcu podjęłam decyzję.

Moja modlitwa mniej więcej wyglądała tak:

- Boże jak mam znowu trafić jak kulą w płot, to niech lepiej już nikt nie podchodzi, a jeśli masz dla mnie kogoś ciekawego na całe życie to poczekam do 20.00. I bardzo bym chciała, żeby to był wysoki brunet o niebieskich oczach , najlepiej z brodą!

Chyba miałam jakąś pomroczność jasną - broda w wojsku???

Siedziałam na krzesłach jak pacjent w przyszpitalnej poczekalni!!Pełno ludzi i ..nikt na mnie nie zwracał uwagi.

O 19.55 usłyszałam - czy mogę prosić.

Spojrzałam w  górę i ...nogi mi się ugięły!

Zobaczyłam najpiękniejsze błękitne oczy:))

Cały taniec przetańczyliśmy bez słowa.Jedną ręką obejmował mnie w pasie, a drugą przytrzymywał moją na swoim sercu.

Kołatała mi jedna myśl - czy to jego serce tak wali, czy czuje tak bardzo moje?

Taniec się skończył, odprowadził mnie na miejsce, podziękował i ..odszedł.

Pamiętam, że szepnęłam -a ty, baranie dokąd???

I chwilę potem zobaczyłam, że odwraca się w połowie sali i podchodzi do mnie!Bałam się, że usłyszał!

Przetańczyliśmy drugi taniec, przedstawiliśmy się i ..musiałam wracać do domu, bo miałam przepustkę do 21.

Odprowadził mnie do bramy i zapytał, czy następnego dnia mogę przyjechać.

Chciałam:))

Dla mnie to był jakiś kosmos!

Wróciłam do domu - mama na mnie spojrzała i powiedziała - uważaj, bo żołnierz to wiadomo, co stacja to dziewczyna.

Następne pół dnia spędziliśmy razem.Opowiadaliśmy o sobie, ale z tego dnia pamiętam, że powiedziałam mu tylko jakie mam zasady i jeśli on ma inne to szkoda naszego czasu.

Pocałował mnie w rękę i powiedział, że moje zasady bardzo mu się podobają:))

 Po dwóch latach, trzech miesiącach i 11 dniach ślubowaliśmy