Judyta

Byłam u Niej rok temu.
Przegadałyśmy ładnych kilka godzin i szkoda było nocy na sen (przynajmniej w części)
Miała niesamowity dar opowiadania tak, że w pewnej chwili czułam się jak w Kamerunie.
Zresztą, jaka była wiedzą czytelnicy Jej bloga
Odeszła?
Mam wrażenie, że tylko wyprzedziła nas w drodze.
Na szczęście wierzę, że się spotkamy,
A teraz - otulam się jej swetrem, czytam jej książkę i wspominam , co mi powiedziała.
I z uśmiechem oglądam zdjęcia

Pytała, czy wyrażam zgodę na publikacje(nie zdążyła) więc myślę, że nie miałaby nic przeciwko, żebym ja je pokazała.