milion

Nie wiem, kto przyspieszył czas.
Gdzie te dni, kiedy zajmowałam się dwoma chłopakami, potem do pracy, a jeszcze był czas na blogi?
I wcale nie czuję, ze jestem starsza.
Owszem, gdy spojrzę w lustro patrzy na mnie jakaś obca baba, która ma nadmiar zmarszczek i kilogramów, ale oczy ciągle jej się śmieją.

Blog mi ciągle leży na sercu.Całkiem niedawno licznik pokazał milion!
Kurczę, że też nie da się tego zamienić na złotówki!! ;D
Czyli ktoś tu zagląda, czasem coś skrobnie, czasem tylko przeczyta ,czasem zapomni, że ten blog istnieje, a po jakimś czasie zdziwiony, że tyle się zmieniło.
Troszkę jak kronika, więc uzupełniamy wiadomości;D

Dziecko miało przylecieć z Anglii.
Dzień przed wylotem zgubiła dowód.
Dziewczyny blogowe podpowiedziały, przebukowała bilet i załatwiła nowy dokument w konsulacie (na 5 dni)
Tym sposobem została w domu dwa tygodnie, bo tyle czekała na wyrobienie nowego dowodu.
Na weekend pojechaliśmy do Sopotu

Udał nam się wieczorny spacer...obiecałam sobie, że za każdym razem znajdę chwilę, żeby móc pooddychać morską bryzą ;D

Nasze dzieciaki zrobiły sobie imprezę integracyjną - Tola stwierdziła, że nie pamięta o czym rozmawiali, ale jest dobrze.A oskarżenia, że chrapaliśmy uważam za grubo naciągane;D

A potem poleciała...I znów tęsknię, ale dobrze, ze są komunikatory.

Mila rządzi. Zakaz wchodzenia na kanapę skończył się tak, że ...dokładnie czyszczę jej łapki po spacerze ;D

a kuku...;D:D

Święta zbliżają się wielkimi krokami.Sołtys jedzie do rodziny, chce zabrać Grzesia.

Dam radę, gzub będzie z  nami na Nowy Rok - tak jest dobrze - dziecko ma rodziców i nie mogę mu blokować kontaktu.

Teraz tylko szaleństwo prezentowe - cieszę się, bo kilka prezentów już mam, i ..czekamy na wiosnę;D