Trzynastego -wszystko zdarzyć sie może

Niecierpliwie czekałam na męża.Umówiliśmy się, że przyjedzie tak, żeby dojechać do mnie do pracy, a potem do domu.

Okazało się jednak, że omyłkowo kupił bilet z Poznania do Sopotu zamiast odwrotnie :(

Dostał zaświadczenie w kasie, kupił bilet na późniejszy.

Wychodząc z pracy , ruszając z parkingu , najpierw przepuściłam pana w dużym aucie, a potem nie zauważyłam, że pan też kogoś przepuścił i go "puknęłam"

Straty niby niewielkie -u mnie lekki ślad na tylnym zderzaku, u niego zarysowanie na boku.Dogadalibyśmy się, ale niestety formowe auto, trzeba zgłosić.

Nie mieliśmy papierów, umówiliśmy się na sobotę.

Po ślubie doszliśmy do wniosku, ze nie ma sensu mieć dwóch aut, sprzedałam moja rakietę, kupiliśmy większe.

Żal mi było, że stracimy zniżki i chyba podświadomie denerwowałam się, co powie Tomek (wychuchane autko, to on o nie dba, sprząta, i w nie wlewa) 

Okazało się, że tylko stwierdził, ze to nic takiego, że zdenerwowałby się , gdyby był wypadek i mi by się coś stało.

Wczoraj odwiózł mnie do pracy, a potem przyjechał na spisanie szkody.

Pan, któremu uszkodziłam auto kiedyś pracował w mojej firmie..Im dłużej z nim rozmawiałam , tym bardziej go kojarzyłam (trzy miesiące pracowaliśmy razem, pracował jako kurier, woził materiał do laboratorium)

Wszystko dobrze się skończyło, poszli zrobić zdjęcia do dokumentacji, potem Marcin wrócił złożyć mi życzenia na święta .

Stwierdził, ze to naprawdę nic takiego , nie mam się martwić :D

Bo jak  bardzo się jednak  przejmowałam okazało się rano, jak przyszłam do pracy/

Słabo mi się zrobiło.

Przypomniałam sobie, ze nie jadłam od poprzedniego dnia, od 13! 

A już tak mam, że w stresie zapominam o jedzeniu.

Wszystko dobre, co się dobrze kończy.

I nauczka na przyszłość, że oczy trzeba mieć dookoła głowy.