Dziś zabiorę Was do Raju

konkretnie do Słowackiego Raju.😀

W tym roku mieliśmy zwiedzać drugą część Krety.

Niestety pandemia pokrzyżowała nasze plany.

I wpadliśmy na pomysł, że  to możne pora na góry?

Polskie góry obłożone z każdej strony,więc padło na Słowację.

Dla mnie to kosmos - wysłałam linka do Tomka,co warte obejrzenia (był w pracy , w Norwegii, plus dwa tygodnie kwarantanny, więc miał czas i zajęcie)

Czasem już myślałam, że to nie był dobry pomysł, bo codziennie słyszałam o planach i chęciach i wychodziło, że musimy mieć worek pieniędzy i urlop do października, żeby to wszystko zrealizować.

Najpierw nocleg -na bookingu znaleźliśmy apartament na Słowacji w dobrej cenie i w takim miejscu, że do zwiedzania w każdą stronę coś.

Potem winiety, ubezpieczenie, kilka ciuchów przydatnych w górach,mapy górskie.

Tomek zaplanował super trasy - ale zapomniał  brać pod uwagę naszej sprawności, wagi i wieku ;D

Po przyjeździe na miejsce, po burzliwej dyskusji zdecydowałam, że najpierw Słowacki Raj -urzekły mnie przeszkody i widoki.

Ruszyliśmy z werwą.

Najpierw najważniejszy punk - wc -cóż, nic nie może przeszkadzać w wędrowaniu!

Zachwyciła mnie tabliczka przy wejściu do restauracji 

W ogóle fajnie, że łatwo się ze Słowakami dogadać;D

Ze względu na dietę z lodów zrezygnowaliśmy ;D

Zielony szlak prowadzi nas do celu

Za plecami Wysokie Tatry.

Stałam i chłonęłam widok.

Macie tak czasem, że patrzycie i serce zalewa wdzięczność za taki czas , za widoki, doznania?

Przed wejściem w las spotkaliśmy patrol poczuliśmy się zaopiekowani :D

 

Punkt widokowy -Tomasovsky Vyhlad

Zdjęcie nie oddaje głębi - bałam się podejść bliżej, żeby nie spać

 mam nadzieję, że uda się dodać filmik

Ruszamy dalej.. 

Od chłopaków (pracownicy parku) kupujemy mapę i bilety wstępu (ponoć też ubezpieczenie na trasę  -przełom Hornadu) 

Szło się fajnie i wolno, bo widoki zachwycały.Chłonęłam wszystko, żeby zapadło w pamięć głęboko.

W pewnym momencie Tomek chciał mi zrobić fajne zdjęcie , gdy szliśmy urwiskiem nad rzeką.

Pozowałam, gdy poczułam straszny ból w kostce.Mój wrzask prawdopodobnie przepłoszył wszystkie zwierzęta w promieniu kilometra.

Okazało się, że wdepnęłam w gniazdo os.Jedna zdążyła mnie użądlić, reszta latała wolniej, niż my biegliśmy!

Na szczęście miałam leki i smarowanie.

Potem zrobiło się..ciekawiej.Z filmików na you tube wiedziałam, co mnie czeka , ale widząc filmik, a przejść to różnica.

Byłam zachwycona, i podekscytowana.Zero strachu.

Patrzyłam w dół i trzymałam się łańcuchów (mieliśmy specjalne rękawice)

W pewnym momencie głośny huk -z góry powaliło się suche drzewo.Trochę się wystraszyliśmy.

A ja się wzruszyłam, bo Tomek zareagował tak, że zasłonił mnie sobą.

Na szczęście było zbyt daleko, żeby komukolwiek zagrażało (było też kilkoro innych turystów )

Odpoczynek w takim otoczeniu i grapefruit, który smakował jak ambrozja;D

Idziemy dalej, podziwiając cuda przyrody..

Oglądaliście Indianę Jonesa ? Bujało jak diabli 

Motyl mnie zachwycił ..latał blisko mnie, a na koniec  zapozował  przysiadając na łańcuchu tuż obok 

wchodzenie wcale nie było takie łatwe..

I najwyższe miejsce  - Klastorisko  (klasztorzysko)

Rozległa polana, gdzie znajdują się ruiny klasztoru kartuzów  z przełomu XIII i XIV w

, a także miejsce pamięci, symboliczny cmentarz.

Jakoś smutno się zrobiło;/ 

Powrót inną  drogą...równie piękną.

Ale ci, co chodzą po górach wiedzą, że łatwiej się wchodzi, niż schodzi!

Plan zrealizowany, 

Wróciliśmy na kwaterę padnięci jak muchy;D

Ale szczęśliwi i dumni.

Tomek wykasował kolejne zaplanowane trasy ;D 

Skoro ta miała być łatwa....