Nawet zamknąć się nie mogę.

Jakiś czas temu rozmawiałam z koleżanką o blogu. Powiedziałam, że jest nowy post, a ona, że wie, czytała, ale nie komentuje, bo.. NIE MA NIC MĄDREGO DO POWIEDZENIA.

I tak siedziało we mnie to zdanie i siedziało, i kiełkowało.

I pomyślałam sobie, że skoro czasem jest 300 wejść na bloga, a komentarzy może 8-10 , to znaczy, że ja też nie mam nic mądrego do powiedzenia i po co w ogóle pisać?

Oczywiście nie spodziewam się tylu komentarzy, co u Klarki, czy Rybeńki , ale jednak marzy mi się więcej ;D

Bo to tak -coś mnie natchnie, ucieszy, zaboli. Czymś chcę się podzielić.

To tak jakbym zaprosiła gości na kawę.. przyjdą, posłuchają.. i wyjdą milcząc.

I jak postanowiłam coś z tym zrobić, to okazało się, że blogspot daje dwie opcje: 

- wywalić wszystko w kosmos, a tego bym nie chciała, bo to kawał mojej historii (dobra, przecież nie cała, okrojona, wybiórcza, ale jednak)

- albo zamknąć, tylko dla autora zostawić wejście.

Tylko, że ta druga opcja pokazuje czytelnikom komunikat, że blog jest otwarty tylko dla zaproszonych czytelników.

Już to kiedyś przerabiałam, ale jakoś mi umknęło  (po stresie czasem są takie luki w pamięci, że aż nie do wiary - był czas, gdy byłam przekonana, że nigdy nie byłam w Gdańsku!  a byłam na oazie letniej, na wakacjach u Magdy i Tomka, na wyciecze z nauczycielami )

Wiem, że dla osób z drugiej strony to tak może wyglądać  - wejdę poczytam, czasem się uśmiechnę, czasem czegoś dowiem, czasem mnie coś wkurzy, nie muszę się odzywać.

Ale bloger nie pisze dla siebie -już kiedyś pisałam , o tym pamiętam, jakbym chciała pisać dla siebie, pisałabym pamiętniki. ;D

Fajnie jest wiedzieć , że po drugiej stronie jest jakaś życzliwa dusza i czasem się odezwie.

Bo czasem wystarczy dobre słowo.

Nie ukrywam, że ostatnio kilka rzeczy mnie boli.

Mikołaj narysował tatusia, ale potem przekreślił rysunek czerwoną kredką. Jak Basia zapytała dlaczego, powiedział, że taty już nie ma.

Pysi teściowa młoda była. Moje wnuki płaczą za babcią. Tomek mówi, że wie, co czuje jej maż (sam stracił żonę przez raka) Gdyby nie covid i teleporady może byłoby inaczej.

W Norwegii ciągle zamknięte granice i pewnie tak będzie do świąt. Nie wiem, kiedy Tomek wróci i to niefajne, ale sama mu mówię, że ja mam i tak dobrze, bo wiem, ze wróci!

Grzesiu przygotowuje się do I komunii. Przykro mi, że nie będzie jego matki chrzestnej (zerwała ze mną kontakt jak wyszłam za Tomka ) Cóż ..Akurat to jest tylko moja sprawa i jeśli ktoś czuje się, że ma prawo rzucać kamieniem , to jego broszka. Nie potrzebuję pocieszenia w tej kwestii, bo ja doskonale wiem, co zrobiłam i jakie ponoszę konsekwencje, ale akurat zgoda, czy brak aprobaty innych nie ma na to wpływu.

A Grzesiu dużo rozumie. I za to będzie ciocia Zolinka :D

I moce dla Marzycielki, która wczoraj dostała szczepionkę dla nauczycieli i leży z bólem całego ciała i wysoką temperaturą. Mam nadzieję, że szybko dojdzie do siebie

Czy będę pisać i ile, nie wiem :D
Czasem mam takie pomysły na post, że aż sama się śmieję, więc może...

I dziękuję tym stałym komentatorom ;*

W ogóle to przekonałam się, że  w sieci można znaleźć bratnie dusze. A już na pewno wiele życzliwych!