choruszki

Prawie trzy dni rządziła migrena.

Dawno nie miałam aż tak.

Wczoraj odebrałam Grzesia z przedszkola czując, że młot pneumatyczny rozwierca mi lewe oko, ucho i szczękę.

Poprosiłam  Małego, żeby się szybko ubierał, to może zdążymy na autobus, a on na to

 -to pójdziemy pieszo,  ja mam dla ciebie dużo czasu ;D

Uśmiechnęłam się, choć ledwo widziałam.

W domu jakimś cudem dowlokłam się na tapczan i zadzwoniłam po Lusię, która na hasło -migrena, jest źle, szybko wróciła do domu.

Wszystkie mamy to samo, więc w razie potrzeby wiedzą, że jak dzwonię to naprawdę jest kiepsko.

Pamiętam, że spytałam Grzesia, czy mogę poleżeć, a on na to, czy może po mnie pojeździć czołgami?

( moje wałeczki to doskonały tor przeszkód) I wiem, że chciał chlebka z masłem, ale jak po chwili wstałam to powiedział, że ...już wziął sobie suchy!

I chyba przedawkowałam leki, bo śmiałam się jak głupia (Lusia mnie nagrała) i wcale nie wiem co mnie tak śmieszyło.

Dziś już byłam w stanie funkcjonować, ale najgorszemu wrogowi nie życzę.

A do pracy, tuż przed 14 zadzwoniła pani z przedszkola, że Grześ ma 38,2 i wymiotował;/

Od razu poszliśmy do lekarza.

Pani doktor uspokajała, że teraz dzieci tak chorują - trzy dni i mija, ale Grześ niedawno miał to samo;/

I brzuszek twardy, wzdęty i mały skarżył się a ból.

Nie było wyjścia - dostał nifuroksazyd i dicoflor na dwa tygodnie.

A poza tym zero cytrusów  -znów wysypka.

Poza tym dzieje się, ale o tym potem;D