Obiecany Grześ

Obiecałam , że będzie o Grzesiu!

Ostatnio zaniedbałam robienie zdjęć, a nawet, gdy próbuję, to ta mała fryga celowo ucieka!

Ale czasem jest łaskawy, stąd np zmiana zdjęcia na tytułowej stronie - Małgosia już nie powie, że jej zimno patrząc na golaska;))

Koniec roku - czas podsumowań.

Grzegorz rośnie jak na drożdżach.Owszem pogoda działa i na niego, ale na szczęście ma wziewy (mocno zmniejszone dawki:))i jakoś dajemy radę.

Waży 15 kg i mocno ograniczam branie go na ręce w obawie o mój kręgosłup!

Z pieluchami pożegnał się już dawno - także w nocy nie zakładamy, choć trzeba go wysadzać.

Woła pięknie , chociaż zdarzają się i takie historie jak w pierwszy dzień świąt na cały (miałam wrażenie)kościół Grzesiu zawołał

- mama! siusiu, tepa!! (czyli kupa!)

Na szczęście skończyło się na siusianiu pod drzewkiem, co się bakowi tak spodobało, że gdy wracaliśmy musiał koniecznie pokazać tacie owo drzewko!

Z mówieniem lepiej....lepiej nie mówić;)

Większości po prostu nie rozumiemy, a on nam spokojnie tłumaczy!

Alergia pokarmowa...chyba zniknęła!

Oczywiście ostrożnie wprowadzamy nowe produkty, nadal uważamy na przyprawy, ale żadnych sensacji nie widać.

Grześ ma swoje ulubione smaki -np we Wigilię zajadał ....cebulę ze śledzi!!

A jaki krzyk był, jak zięć chciał sobie nałożyć!

Poza tym jak czegoś nie lubi nie ma mocnych, żeby go do tego przekonać - za nic nie spróbuje buraczków, ani dżemu!

Uwielbia czytanie bajek -ja czytam on pokazuje paluszkiem -często akurat tam, gdzie czytam, wiec muszę improwizować.

Lubi układać puzzle, rysować (dostał od Gwiazdora znikopis -pełnia szczęścia!) biegać, skakać po tapczanie (co z tego, że wie, że nie wolno?)

Uparty bardzo!

I zdaje się rozpieszczony , ehhh