Pójdę boso......nawet pobiegnę....a potem do chirurga!

Jak się pilnuje dzieci to trzeba mieć oczy w koło głowy!
 Wczoraj miałam Dawidka "na służbie". Bączek ruchliwy, dokładnie rok starszy od Grzesia.
Było wesoło:)
Gżegżołka pełzał po podłodze -wyglądało to tak, że sadzałam go przy łóżeczku, gdzie mógł sobie sięgać z pudełka różne zabawki (najciekawsze - kabelki, rurka, folia bąbelkowa, opakowanie po chusteczkach do pupy) a on i tak robił MYK i w kilka sekund był po na drugim końcu pokoju (no , za długi ten pokój nie jest) żeby dobrać się do nebulizatora.
Spokojnie wykonywałam syzyfową pracę przenosząc co chwilę Małego z jednej strony pokoju na drugą, zastanawiając się kto pierwszy się podda i  nasłuchując dźwięków z korytarza , gdzie drugie Szczęście jeździło autkami.
W pewnym momencie Dawid zapłakał , a ja zerwałam się jak rącza sarna (zupełnie zapominając,że mam już "dwa krzesełka") żeby ratować dziecko.Z lekka tylko nie wyrobiłam zakrętu (podejrzewam, że hamowały mnie te 4 kilogramy, które osadziły mi się po porodzie w postaci bocznych wałeczków) i przy...przydzwoniłam bosą stopą we framugę;/
Teraz wiem na pewno jak wygląda niebo pełne gwiazd ;/ !
Poryczałam sobie tylko chwilę i miałam nadzieję, że na tym sprawa się zakończy.
A figa! Dzisiaj paluszek (najmniejszy) nabrał kolorków, objętości i rwał jak diabli.
Zadzwoniłam do przychodni, żeby jakiś lekarz wypisał mi skierowanie do chirurga i dowiedziałam się, że już dziś żaden  mnie nie przyjmie, ewentualnie pani może mnie zapisać na jutro ( a była 11!)
Kiedyś pokornie bym na to przystała, ale teraz nie dam sobie w kasze dmuchać (hehe, te zajęcia z asertywności na coś się przydają!)
Poprosiłam o połączenie z lekarzem, wyłuszczyłam swój problem, mogłam przyjść!
Lusia ma wolne ze względu na egzaminy gimnazjalne, więc zostawiłam Grzesia i poszłam.
Na szczęście dziś było ciepło, bo dreptałam w sandałkach (jedyne buty, które mogłam założyć, bo na rzepy!)
Pan doktor obejrzał paluszek , zobaczył to co ja ,więc wypisał skierowanie do chirurga.Przy okazji zapytałam o normy cukru, bo w ciąży miałam cukrzycę, a wczoraj i dziś na czczo cukier ponad 100.
Nie wiem, co mnie podkusiło, bo dostałam skierowanie na badanie glukozy  Z ŻYŁY! (wolałabym już iść do ginekologa!)
No dobra!Szczęśliwa że udało mi się załatwić lekarza od ręki (tak tak! dwóch sympatycznych staruszków wpuściło mnie bez kolejki ) poszłam zapisać się do chirurga, bo od kilku miesięcy i w naszej wsi jest takowy! Pani w rejestracji z uśmiechem powiedziała mi, że owszem może mnie zapisać ...na 7 maja!
Bo w następnym tygodniu poradnia nieczynna -długi weekend!
Zapytałam grzecznie, czy nie może mnie wcisnąć dzisiaj, bo mam 7 miesięczne pełzające dziecko i nie wyobrażam sobie czekania tyle dni.
Trafiłam na dobrą duszę!Zrozumiała
Nie było miejsca, ale zapisała mnie dziś na 14.50 - lekarz w czwartki przyjmuje od 15:)))
 Zapakowałam Grześka do wózka , bo i tak mieliśmy iść do szczepienia i zameldowałam się w poradni przed czasem tak, że widziałam jak lekarka przyjechała i prawie wpadłam w histeryczny śmiech, gdy zobaczyłam,że idzie tak, jakby też w coś kopnęła.:))
Diagnoza brzmi - stłuczenie albo złamanie (eureka!)
Jak chcę wiedzieć dokładnie (lub potrzebuję do ubezpieczenia) to muszę jechać do miasta zrobić zdjęcie. Ze skierowaniem od lekarza rodzinnego, którego nie dostałam! (zapomniał jakie procedury??)
Jeśli zaś nie potrzeba to nie jechać, bo leczenie w obu przypadkach takie samo smarowanie i środki przeciwbólowe.Jeśli to stłuczenie będzie bolało 3-4 tygodnie, jeśli złamanie 5-6:)
Mam oszczędzać nogę  -hłe, hłe -ciekawe jak?
Mały przez szpital ma  "tyły"  jeśli chodzi o szczepienia, więc zaciskając zęby pojechaliśmy jeszcze do drugiego ośrodka.
Grzesiu waży 10.720!! (mój kręgosłup podejrzewał to od dawna) furkotanie, które słychać to od astmy - można szczepić!
 Był dzielny jak zawsze -chwila płaczu i już uśmiech ;)
Wracamy -jakoś doczłapałam  z powrotem.
W domu każą mi siedzieć i nic nie robić! -jutro przyjeżdża Asia do pomocy, więc pewnie poczytam zaległości.

Tak spokojnie Gżegżółka siedzi tylko jak lecą reklamy:))