tradycja i brak postanowień

 Od dawno dawna tradycją świąteczną jest, że wylewam barszcz - najbardziej spektakularnie zrobiłam to kilka lat temu - przewróciłam dzban i całość zalała śnieżnobiały obrus.

W zeszłym roku barszcz wylał Sołtys! ha! - ciekawe, że jakoś po roku pamięć o tym wydarzeniu dziwnie umknęła rodzinie.

I już miałam nadzieję, że zła passa przerwana.

Kilka dni temu wstawiłam białe pranie, na 60 stopni.

Wyciągnęłam ...wszystko różowe!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nikt się nie przyznaje, że ściągając obrus ze stołu zwinął w kłębek i wsadził do kosza nie widząc, że dostała się tam piękna, papierowa, czerwona serwetka.

Prawie ze łzami wyciągałam prześcieradło, obrus (chwyciło "tylko" na haftowanym brzegu) bieliznę, skarpetki i koszulki Lusi, dwie białe koszule Juniora,ręczniki kuchenne.

Wszystko oprócz tego, że w pięknym(?) bladym różu to jeszcze oblepione czerwonymi włókienkami.

Na to wszedł Junior...popatrzył...uśmiechnął się i powiedział  -tradycja zachowana - jest coś czerwonego!

Wczoraj kupiłam odplamiacz, wytrzepałam i wypłukałam wszystko, co się dało i wyprałam jeszcze raz - nie pomogło!:(

Cóż - Junior stwierdził, że koszule będzie nosił (chyba żartował)

Luśka - że w szkole nikt nie zwróci uwagi na różowe skarpetki,

a Sołtys, że nie ma różnicy, czy prześcieradło jest kremowe, czy różowe....

Cóż - to tylko rzeczy..

Nie znaczy, że nie szanuję, ale przecież nie będą się biczować z tego powodu.

Różowe majtki też są fajne;))

Woda po płukaniu prania, przed drugim praniem :))