serce w futrze

 Dziś jest Światowy Dzień Zwierząt.

Długo nie mogłam mieć psa, o czym pisałam tutaj i tu .

Potem była chwila przerwy, gdy przez dom przeszła burza, a gdy wszystko się ustabilizowało to poczuliśmy, że musimy przygarnąć jakąś znajdę.

Mój mąż ma silny charakter i jest stanowczy!

I zawsze mówił, że pies musi być duży. Tak mówił .

Akurat był w pracy, gdy dostałam zdjęcia ze schroniska! 

Od razu wiedziałam, że znalazłam sierściucha ;D

I nawet nie musiałam długo prosić.

I tylko muszę pogodzić się z tym, że dla Muchy ja byłam najważniejsza, a Mila nie widzi świata poza Tomkiem. Jedyny czas, gdy mam ją dla siebie jest wtedy, gdy Tomek w pracy.

Na początku mieściła się w małym legowisku.

Ale szybko wybierała  miejsce blisko nas i zastanawialiśmy się, czy to pies z gumy?

Najchętniej wtulała się tak:

Pierwszy stres, gdy na łące próbowała zjeść pszczołę.  Szybko jechaliśmy do weta, pani wyciągnęła żądło i dała leki.

Dla  Mili kontakt z człowiekiem jest bardzo ważny..

Dla największego człowieka też  ;D

Do tego stopnia, że jak wyzywałam, że pies nie ma siedzieć na kanapie, to człowiek poszedł zszedł na podłogę, byle piesek się wyspał ;D

A  jak Lusia wróciła z Anglii to już w ogóle miałam wszystkich przeciwko sobie!

Pies ma szczególne miejsce.

Oczywiście nie zawsze taka grzeczna, jak się wydaje!

I zdemolowała Kubusia (mamy zastępczego, Grześ wybaczył)

I ukradła jajko!

I dobierała się do mojej kawy!

Ale też jest doskonałym testerem  chorób - gdy coś komuś dolega 

(najczęściej Grzesiowi, albo nam przy migrenach) nie odstępuje na krok.

Za to z panem "ogląda" walki ;D

Czasem zajmuje miejsce obserwacyjne ...

tak naprawdę to ona rządzi..

A niby taki aniołek..

A jak u Was? Psy , koty, czy inne przytulasy?